ΜarSol

Bλέπω το παγκάκι στο καφέ μου λες να πνίγετε;
Αντικρίζω το καθρέφτη μου πρωί, λες να μου μίλησε;
Η σκιά μου απ’ τα μέρη που με κοίταξες
θα ήταν κόκκινη αν έμενες, δε γύρισες
λες να είχα πιει πολύ να μη θυμάμαι;
στα δεκαέξι χρόνια ποιοι πονάνε;
η κοινωνία, τα σεξ και τα χασίσια
με τυλίξανε, με φλέρταρε λεσβία
δεν αντιλέγω πως την πρόσεξα κι εγώ
όμορφα μάτια, ένα βλέμμα φλογερό
μα κούκλα μου δεν είμαι εγώ
αυτή που θα σου γλύψει το γιογιό
κι ούτε η μάνα να σου δώσει μπιμπερό
εγώ θέλω και θα θέλω αρσενικό
έναν άντρα με λινό και παπιγιόν
μη μου γαμάτε τη ψύχη είμαι παιδί
κι όλο λέω άντε γεια εις το επανιδείν