Απ’ την Γκίζα στην Κερύνεια

Σε ένα τετράδιο καινούργιο,
να γράφω τις παλαιές πληγές μου
Ίσως να φύγουν από πάνω μου,
Ή μάλλον εξατμιστούν με το μελάνι μου

Το βάθος τους να επουλώσει τη ρίζα,
Κι αύριο καταλήξω στην Γκίζα,
Να βρω την αληθινή αγάπη,
Εκεί που με δέχτηκαν, με αγκάλιασαν,
Οι παλαιοί προγονοί μου
Με έσφιξαν στα μπράτσα τους,
Με τύλιξαν σαν μούμια

Κι όσο που κατάλαβα
Τι πάει να πει Αγάπη,
Μας χώρισε η απόσταση,
Οι αρρώστιες και το χρήμα,
Κι εκεί είναι που κατάλαβα
Τι πάει να πει μαράζι

Λύγισα και έκλαψα,
Πρωί μεσημέρι βράδυ,
Μα τότε αντιλήφθηκα
Το φως απ’ το φεγγάρι
Η γη γυρίζει κι οι Άγγελοι
Με βλέπουν από πάνω
Στην Αίγυπτο, στον ουρανό
Με ή δίχως φάρο,
Να ελπίζω για το άπειρο,
Μήπως βρω το νήμα
Να ισορροπήσω επάνω του,
Μια άλλη ευωδία,
Μια οπτασία διάπλατη,
Απ’ την όμορφη Κερύνεια,
Όπως την ξέραμε παλιά,
Μια ζωή χωρίς αγκίστρια

Πίστη, Αγάπη, Θέληση
-Ιδού μια νέα αίσθηση-
Αρκεί να υπάρχει εξέλιξη
Να γράφω Θέα Γέννηση,
Σε ένα τετράδιο παλιό,
Δεν Ξεχνώ, «Θυμάμαι».